برای آن که آمادگی پیدا کنیم که زندگی آگاهانه ای داشته باشیم و واقعا زندگی کنیم؛ نه آن که ادای زنده ها را در بیاوریم، باید دو مطلب را در خودمان بازشناسی کنیم:
نقاب یا پرسونا ،یعنی آنچه از خود، به دیگران و به خود، ارایه می کنیم، آری پیش نیاز سفر زندگی آن است که آنچه را در درون مخفی کرده ایم، باید برای خودمان آشکار شود! ما نباید در برابر خودمان، نقاب بر چهره خود بزنیم! ممکن است بپرسید: چگونه؟ خیلی آسان؛ دیگران آئینه ما، برای شناخت ما از خودمان هستند:
نقش او، فانی و او شد آینه غیر نقش روی غیر، آنجا، نه
گر کنی تف سوی روی خود کنی ور زنی بر آینه، بر خود زنی
او نه این است و نه آن، او ساده است نقش تو در پیش تو بنهاده است!
آری هر یک از ما در دیگران ، همان چیزی را می بینیم که در قسمتی از وجود خودمان، قرار دارد.
2. شناخت زخم ها و جراحات روانی و عاطفی؛ عقده ها
هر آنچه در طول زندگی، به ویژه کودکی، ضربه خوردیم و آسیب دیده ایم، به صورت گرهی بسته در روان ما وجود دارد که باید آن را یافت و باز کرد، بسیاری معتقدند که بعد از هشت سالگی تغییر خاصی در افراد اتفاق نمی افتد، زیرا هر آنچه را که هرکسی برای اولین بار در طول زندگی اش تجربه می کند، در ذهن او نقش می بندد و عمیقاً ماندگار می شود.
ولی برای بهبودی و آماده شدن برای سفر زندگی خودمان، باید تغییر کنیم! بلی باید تغییر کرد تا گرفتاری ها از زندگی ما بیرون رود.
به طور خلاصه ، باید روند زیر را برای رشد و تغییر در شرایط فعلی خودمان، طی کنیم :
١- بررسی افکار، احساسات و رفتار ها و عملکرد های فعلی مان
٢- متوقف کردن عملکردهایی که با آگاهی فعلی ما، غیر سازنده محسوب می شوند و لی آنهایی که اطلاعی از صحیح بودن و یا غلط بودنشان نداریم، را مورد بررسی و کنکاش قرار دهیم.
٣- کسب آگاهی بیشتردر مورد خودمان و مسیر زندگی خودمان
۴- اصلاح رفتار و اعمالی که متوقف شده اند و جایگزینی آنها با توجه به آگاهی جدید
۵- بررسی مجدد و حادق بودن برای کسب آگاهی بیشتر برای بهینه سازی هر چه بیشتر. برای این کار باید با دقت خود نگاشت را نگاشت.
خوشبخت آن کسی است که سر نوشت خود را ، همانا خوش بختی و بختِ خوش خود قرار داده و خود را حقیقتاً ، آگاهانه و مسئولانه و در هر لحظه ، با اندیشیدن و تعقل و حضور فعال حوزه ذهن، با مدیریت هماهنگِ و همسو، با شعف روز افزون، نوشته باشد و پس از آن، در پذیرش مقدرات جهان هستی باشد و با آغوش باز به استقبال هدایای الهی باشد که خداوند آنها را در جهان هستی، برایش مقدر کرده است. هرچند این هدایا در ظاهر با آنچه او ، مناسب می داند مغایر باشد .