در زندگی اصلی انسان، شش عرصه و ساحت، وجود دارد که خداوند متعال این شش عرصه را تنها در اختیار خود آدمی قرار داده است و انتخاب و مدیریت آن را فقط و فقط به خود ما واگذار کرده است و هیچ کس دیگر را شریک یا تاثیر گذار بر آن امور مگر با اجازه خودمان، قرار نداده است. این شش عرصه عبارتند از:
1. عرصه عقاید، باورها، افکار، ذهن و آموخته ها.
2. عرصه احساسات، هیجانات و عواطف.
3. عرصه اهداف، خواسته ها، اراده ها و تصمیم ها.
4.عرصه سخن و گفتار و کلام.
5. عرصه اعمال و رفتار و کردار.
6. عرصه ارتباطات یا روابط.
در عرصه های شش گانه فوق، ما باید آگاهانه، انتخاب درستی داشته باشیم؛ یعنی باورها و افکار ما، احساساتی همچون خوشحالی و ناراحتی، ترس یا احساس امنیت، هدف گذاری و تصمیم گیری و دیگر امورمان چون در اختیار ماست و خودمان آن را انتخاب و مدیریت می کنیم، باید بر آنها اشراف داشته باشیم و نباید آنها را به دیگران نسبت دهیم!!
باید بدانیم هیچ کس دیگری نمی تواند به شما ایمان ببخشد و یا شما را گمراه کند، هرگز این سخن درست نیست که فلانی مرا ناراحت یا خوشحال کرد؛ زیرا آنها نمی توانند چنین بکنند!! آنها فقط کاری کرده اند که مطابق پسند شما بوده و یا نبوده است و شما تصمیم نانوشته ای دارید که با آن خوشحال و ناراحت شوید!! اکنون این فکر و تصمیم را عوض کنید؛ اولا بدانید انسان های دیگر متفاوتند و سلیقه های گوناگونی دارند و تصمیم بگیرید خودتان خوشحالی و ناراحتی خود را آگاهانه برگزینید؛ خیلی زود در می یابید که هیچ کس نمی تواند خوشحالی و ناراحتی را برای شما ایجاد و یا به شما تحمیل کند!
سخن، عمل و ارتباطات خود را نیز هم همین طور در اختیار خودتان بگیرید؛ پس هرگز نگویید مجبور شدم ناسزا بگویم یا دعوا کنم و خشونت بورزم و .. .
از این لحظه تصمیم بگیرید، در همه امور خود، خودتان، کارهایتان را با آگاهی و دقت انتخاب کنید و هر لحظه امور درونی و بیرونی خود را خودتان مدیریت کنید. هیچ کس، آری هیچ کس، نباید بتواند با انجام کاری یا گفتن سخنی، شما را به هم بریزد و مجبور به واکنشی نامطلوب کند! می دانم اولش سخت است که خودتان، اختیاردار خود باشید!!!!!!ولی تمرین کنید تا کم کم اختیاردار زندگی خود شوید و از تاثیر گذاری دیگران در زندگی خودتان بکاهید. کم کم احساس خشنودی، رضایت و خوشبختی خواهید کرد. ان شاء الله.
سخته سخته سخته سخته سخت