سلام و درود بر شما مشتاقان و دانش پژوهان حودآگاهی!
خداوند متعال، انسان را سرشار از شادی، سرور و نشاط آفریده است. همه شما کودکان را دیده اید که با کوچکترین حرکتی، لبخند می زنند و چه زیبا و قشنگ و آسان می خندند! اما کم کم به علت تجارب تلخ و آسیب دیدگی، خنده و خندیدن را فراموش می کنند و به جایش، غم و غصه خوردن را می آموزند؟
راستی شما چقدر شاد هستید و لبخند می زنید؟!! نکند شادی و خنده، بادتان رفته و تلخ، عبوس و بدعنق شده اید؟
علت اصلی غم و غصه، آن است که آدمی به جای آن که در زمان حال، زندگی کند و به واقعیت های کنونی دور و برش بنگرد، به فضای مجازی ذهن خود می خزد و با آن که گذشته، سالها است با مدتی است درگذشته است، خاطرات منفی گذشته را در ذهنش به زمان حال می آورد و غم و غصه عملکرد، نداشته ها و از دست دادن هایش، غصه می خورد!
آری غم و غصه، معطوف به گذشته آدمی است که درگذشته است و چون نمی توان هیچ کاری نسبت به گذشته انجام داد، غم و غصه خوردن بیهوده است و هیچ فایده ای در بر ندارد. اگر همه انرژی و تلاش خود و دیگران را نیز به کار بگیریم، وقایع و حوادث گذشته را نمی توان تغییر داد. خداوند متعال، برای انسان، زندگی همراه با ترس و غم را نپسندیده است و ما را به پیروی از برنامه هدایتی خود فراخوانده تا ترس از آینده و غم و غصه گذشته از زندگی ما رخت بربندد: فمن تبع هدای فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون؛ پس هر کس که از هدایت من پیروی کند، پس ترسی بر او نیست و غمناک نمی شود. (بقره، 38)
باید نگاه خود را نسبت به گذشته تغییر دهیم و بدانیم که گذشته، چون قابل تغییر و تبدیل نیست، آن را رها سازیم و خود را اسیر آن نسازیم! بیهوده غم و غصه نخوریم! به زمان حال بیایید و فقط شادی را انتخاب کنید زیرا انتخاب یا کنار نهادن شادابی، تنها در اختیار شما است؛ آن را برای زندگی خود برگزیند تا از آثار زیبای آن برخوردار شوید.