داستان زندگی

علی محمدی

داستان زندگی

علی محمدی

درس پنجاه و هشتم؛ تعارض خود با دیگران را کاهش دهید؛ جر و بحث و مشاجره، هیچ سودی ندارد؛ سازگاری پیشه کنید!

سلام ای دوستان و همراهان عزیزم!

زندگی انسان، فرصتی کوتاه ولی کافی برای رشد و کمال است؛  در این فرصت زیبا، همه چیز آماده شده است تا ما  با انتخاب و اختیار خودمان رشد و تکامل یابیم یا خواب، تنبلی و بازیگوشی پیشه کنیم و رشد نیافته، صحنه هستی را ترک گوییم!

اگر  شما گزینه رشد و تکامل خود را برگزیده اید، پس همواره باید در مسیر هدف، حرکت کنید و  تا حد ممکن باید از درگیرشدن و تعارص و مخالفت با یکدیگر دوری کنیم و تفاوتهای خود با دیگران را به مشاجره و  دشمنی تبدیل نسازیم. البته گاهی برخورد،  اجتناب ناپذیر می شود و  طرف مقابل، با شما تصادف می کند!!!

اگر در مسیر رشد و تکامل خود، به مانع ،مزاحم و مخالفتی برخورد می کنید، قبل از هر چیز،چشمتان را باز کنید و ببینید که چگونه  و از چه راهی می توانیدبا کمترین هزینه و بدون هدر دادن وقت، آن مانع و مزاحم را  دور بزنید یا از کنارش رد شوید و آن را پشت سر بگذارید و آسوده تر، مسیر بیشتر و مدارج بالاتری را طی کنید!

مطمئن باشید درگیر شدن با مانع و مزاحم، تلاش برای حذف، تخریب، نابودی، منکوب کردن،  از سر زاه برداشتن یا سر جای خود نشاندن آن مانع و مزاحم، وقت، توان، امکانات، و انرژی شما را به هدر می دهد و شما را خسته و فرسوده،  می سازد و چه بسا در صورت قدرتمندی و  قوی تر بودن مانع و مزاحم و در نتیجه صربه دیدن و ناکامی شما  در رفع آن، شما را مصدوم، مجروح،  ناتوان و ناامید سازد!

ما به این جهان آمده ایم تا در وقتی که به ما داده شده، زندگی کنیم و با این زندگی، رشد و تکامل یابیم ؛  نه آن که با دیگران درهم آمیخته، تعارص و دشمنی بورزیم،، دعوا کنیم و  بجنگیم!  

ما به دنیا قدم گذارده ایم تا رسالت  و نقش منحصر به فرد خود را ایفا کنیم پس باید به دنبال آن باشیم!  

همواره به خاطر داشته باشید که ما انسان هستیم و موجودی اجتماعی! ما متفاوت و منحصر به فرد آفریده شدیم ؛ هیچ کس مانند ما نیست و ما نیز همانند هیچ کس دیگر نیستیم!

آری تفاوت های ما با یکدیگر، به خودی خود، چالش برانگیز نیست؛ بلکه تنوع آفری، تکامل بخش و زیبا کننده جهان هستی است! پس با نگرش درست به تفاوتها، از آنها لذت ببریم و از آنها برای رشد و تکامل خود استفاده کنیم نه آن که تفاوتها را تبدیل به وسیله فرسایش و نابودسازی انرژی و وقت خود کنیم!

اولا بیشتر به جهان درون ینگریم  تا به برو ن؛به تعبیراستاد فرزانه ما و  فیلسوف بزرگ معاصر: عقول باشیم  نه فضول!، بیشتر رشد و تکامل خود را در نظر داشته باشیم تا اصلاح گری افراد دیگر را!

ثانیا مثبت نگری به کار دیگران، تحمل، روا داری، امکان و مجاز بودن تعدد سلیقه ها در جهار چوب اصول، را  تمرین کنیم  و نقد، انتقاد،مخالفت، سرزنش گری،  پرخاش گری، جر و بحث، مشاجره  برای اثبات حقانیت، درستی و کامل بودن سلیقه خود یا  برای ثابت نمودن نادرستی، بطلان و نقص شیوه دیگران بپرهیزیم !

 پروژه همانند سازی و همراه سازی دیگراتن با خود و خشونت ورزی و محروم سازی  مخالفان و حذف سلیقه های رقیب و متفاوت را متوقف کنید! سازگاری پیشه کنید!

بدانیم  که رحمت الهی در اجتماع و  همگرایی است. نزاع و دشمنی افکندن، اقدامی شیطانی است؛ مراقب باشیم  از رحمت الهی دور نشدیم و به دام شیطان گرفتار نگردیم! و لذت سازگاری و روا داری را به رنج مشاحره و دعوا تبدیل نکنیم! 

همواره موفق باشید.

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.