یاران همراه! سلام بر شما!
انسان، به دلیل گستردگی جهل و نادانسته هایش و علم اندک و محدودیت های علمی ش و نیز به دلیل دخالت احساسات و عواطف در فهم و برداشت هایش، نیز به دلیل دچار شدن به توهم، خیال، گمان و شک، دچار خطا و اشتباه می شود.
همچنین به دلیل برخورداری از امیال و غرایز شهوانی، خشم و غضب، منفعت طلبی و بهره حویی، به خطیئه، قصور، تقصیر، گناه، نادیده گرفتن و تجاوز به حقوق دیگران، مبتلا می شود!
بر این اساس، اغلب ما انسانها، کم و بیش، به خطا و خطیئه، به اشتباه و گناه، به قصور و تقصیر، مبتلا هستیم!!
پس اولا : می بایست شهامت آن را داشته باشیم که خطاها و اشتباهات خود را بپذیریم!
ثانیا: می بایست شجاعت عذرخواهی را به دست آوریم و آن قدر تمرین کنیم که برای ما عادی گردد. نگویید: رویم نشد عذرخواهی کنم!! اگر عذرخواهی کنم، طرف مقابل پر رو می شود!! مردم چی می گویند!! آبرویم می رود!!
ثالثا: تا آن جا که ممکن است در صدد جبران خطا و اشتباهات خود برآییم و حقوق دیگران را استیفا کنیم! اگر به شخصی لطمه و خسارتی وارد کرده ایم، آن را جبران نماییم! اگر به کسی تهمت زده و آبروی کسی را برده ایم، اعلان کنیم که خطا کرده ایم و برداشت مان اشتباه بوده و او از این نسبت منفی که ما به او داده بودیم، پاک و منزه بوده است! خداوند متعال می فرماید: " همانا کسی که ظلم و ستم را با خود به آخرت آورد، زیان کرده، محروم و نومید شده است". (سوره طه، آیه 111 )
تلاش کنیم تا آن جا که امکان پذیر است، ظلم و ستم به دیگران را جبران کنیم تا در این دنیا، امنیت و آرامش اخلاقی ما بازگردد و وجدانمان راحت شودو درآخرت نیز از زیان، نومیدی و عذاب، نجات یابد.
به هر حال مگذارید حق و حقوقی به گردن شما بماند! بکوشیم تا حد ممکن، هیچ ظلم و ستمی را با خود به جهان آخرت نبریم!!
موفق باشید!!