سلام بر همراهان کاروان خود آگاهی!
در زندگی انسان، موقعیت های ناخوشایندی وجود دارد یا در آن حوادث و اتفاقات نامطلوبی شکل می گیرد که آدمی تلاش می کند آنها را از خود و دیگران پنهان سازد؛ خودش از بیان آن خودداری نموده و سعی می کند از اطلاع یافتن دیگران، تا حد ممکن جلوگیری کند! این بخش از زندگی را "بخش خاکستری زندگی" می نامند و بخش مهمی از انرژی انسان، برای نگه داری و مخفی سازی آن صرف می شود!
از سوی دیگر، بخش خاکستری زندگی باعث می شود انسان همواره با خود اصلی و منش خویش تعارص پیدا کند و درگیر شود و از نقاب های رنگانگ و مکانیسم های دفاعی گوناگونی که آن موارد نامطلوب را می پوشانند، استفاده نماید.
از آن پس، احساس نفاق و بد بودن درونی و تظاهر نمودن بیرونی هم به انسان دست می دهد و روز به روز، از اعتماد به نفس، حرمت و عزت نفس انسان می کاهد! به همین جهت هر چه وسعت بخش خاکستری زندگی انسان بیشتر و گسترده تر باشد، احساس آرامش و خشنودی انسان در زندگی کمتر است!
بدینسان هر چه فاصله بین منش درونی و حتی خودپنداره و تصویر ذهنی و احساسی ما از خود و بین نقاب ها و تظاهر ها و شخصیت بیرونی شما بیشتر باشد، احساس آرامش و نشاط شما کمتر می گردد!
برای حل مسکل ، در گام نخست، باید خود را نزد خود آشکار کنید و نزد خودتان نقاب ازچهره خودتان بردارید و دست ازسانسور و انکار و طرد خود و بخش خاکستری رندگی خود بردارید و خودتان را با آن حوادث ناگوار بپذیرید.
سپس از این به بعد، شفاف و بلورین زندگی کنید؛ از انجام هر کار و گفتن هر سخنی خودداری کنید که مجبود هستید آن را از دیگران مخفی و پنهان کنید و اگر کسی مطلع شد و پرسید، شرمنده نشوید و مجبور نباشید آن را انکار یا توجبه کنید؛ زیرا شفافیت همچور بلور بودن، یکی از مولفه های شادابی، احساس آرامش و رضایت از زندگی است!