سلام و درودی دوباره به همراهان کاروان خودآگاهی و خودسازی!
انسان برای آموختن، کسب معرفت، رشد و تکامل یافتن، قدم به دنیا نهاده است و سختی های تجربه جهان فیزیک و عالم ماده را پذیرفته است؛ بدینسان جهان هستی، برای انسان، مرکز آموزش، مدرسه و دانشگاهی است که بیست و چهار ساعته و در تمام لحظات برای او کلاس و درسی جدید دارد! جهان، آیه و آیینه خداوند است و انسان، چکاد، چکیده، آیه و آیینه تمام نمای خداوند و جهان!
آموزش انسان در این جهان، اغلب به صورت بصری و از طریق دیدن با ارایه و نشان دادن به آدمی، انجام می پذیرد. پس باید چشمان را بیشتر گشود و بهتر و عمیق تر نگریست و آمادگی آموختن را در خود تقویت کرد! آری اگر دانشجوی زرنگ و درس خوانی باشیم، افرادی که دور و بر ما قرار گرفته اند، از کوچک و بزرگ، معلمان خوبی برای ما هستند!!
یکی از موانع آموختن، خودشیفتگی های منفی است که موجب خوب ندیدن، همه جوانب را ندیدن، نقص و عیب های خود را ندیدن یا چشم پوشیدن از آنها است. بدین رو برای آن که اعماق وجود خود را دریابیم و و جنبه های مثبت و کاستی های خود را بیابیم، زندگی اجتماعی به ما داده شده است تا ما در آیینه افکار و اعمال و رفتار دیگران، بهتر و بیشتر از افراد جامعه،خود را ببینیم! بدین رو هر گاه از دیگران، فکر، سخن و کاری دیدید یا شنیدید که خوشتان یا بدتان آمد، بدانید کلاس جدیدی برای شما آغاز شده است و آیینه ای جلو شما گرفته اند تا زوایای درونی خودتان را در آن آیینه ببینید! و از جنبه های پنهان مانده باطن خود، خبردار شوید و بفهمید در شما نیز ردپایی از آن افعال و رفتار و گفتار وجود دارد که شما به آن توجه نکرده اید! پس باید جستجوی نو در درون خود، انجام دهید و پس از یافتن آن در خودتان، اقدامات اصلاحی را دنبال کنید.
راستی شما وقتی به آیینه می نگرید، بیشتر به اوصاف و ویژگی های آیینه، نگاه می کنید و آنها را به خاطر می سپارید و برای دیگران، بازگو می کنید یا فقط خودتان را در آن آیینه می بینید؟! و اگر به آیینه هم توجهی دارید، به جهت و به میزان نشان دادن شما به خودتان است؟!
با کمال تاسف، بیشتر ما آدمیان، فراموش کرده ایم که جهان، مدرسه و دانشگاه است و زندگی اجتماعی، زمینه ساز و مرکز آموزش ماست و افراد دیگر، آیینه و معلمان ما هستند!!! حتی افراد شرور، نیز برای ما معلمان خوبی هستند؛ چون رفتار و زندگی آنان، بهترین آیینه ای است که زشتی سخن و رفتار بد را به ما نشان می دهد و پیامدهای منفی آن سخن و عمل زشت را به صورت عینی، برای ما مجسم می کند! به قول شاعر شیرین سخن پارسی: "ادب از که آموختی؟ از بی ادبان؛ هر کاری از آنان که در نظرم ناپسند آمد، دوری گزیدم."
به جهت فراموشی ماهیت آموزشی دنیا و از یاد بردن آیینه بودن افراد جامعه، خیلی از ما، به جای آن که خودمان را در آیینه دیگران ببینیم، بیشتر به آیینه ها و ویژگی های آن توجه می کنیم و اوصاف آنها را حفظ نموده، برای دیگران با آب و تاب تعریف می کنیم! در حالی که همه افراد خوب و بدی که سراغ داریم، برای ما معلم و آیینه ای هستند که جنبه های پنهان مانده و لایه های عمیق تر خودمان را به ما نشان بدهند!
بیایید فقط خودمان را در آیینه دیگران، بنگرییم و از کاستی و نقایص پنهان مانده خویش، مطلع گردیم و در صدد اصلاح خود بر آییم!