ما انسانها ، در هر لحظه از زندگی مان انتخاب گر هستیم ، این انتخابها از ساده ترین و عادی ترین مسائل زندگی ما تا پیچیده ترین موارد را در بر می گیرد، از انتخاب رنگ لباس ، ساعت بیدار شدن از خواب و ... گرفته تا انتخاب راه و مسیر زندگی مان ، همان طور که خداوند در سوره انسان، آیه سه می فرماید:
اِنّا هُدَیناهُ السَّبیلُ اِمّا شاکِرآ و اِمّا کَفورآ ما راه را به آنان نشان داده ایم، یا راه راست را انتخاب خواهند کرد و یا کفران خواهند ورزید.
اما نکته بسیار مهمی که گاهی از آن غافل می شویم ، پذیرفتن مسئولیت این انتخاب ها است . انتخاب هر گزینه ، قطعاً بهایی دارد که باید مسئولانه آن را بپذیریم؛ حداقل آن از دست دادن سایر گزینه ها است .
در درس گذشته فهمیدیم که خداوند متعال، همه عرصه های زندگی اصلی و جاودانه ما را در اختیار خود ما قرار داده است و انتخاب و برگزیدن باور، احساس و ....، بر عهده ما و اساسا کار و زندگی ماست.
رکن سوم زندگی درونی، بر عهده گرفتن مسئولیت همه انتخاب های خودمان است؛ هر انتخاب ما در هر زمینه ای که باشد، دارای لوازم و آثار و پیامدهایی است که ما باید با دقت به آن توجه کنیم؛ ولی در بسیاری از موارد یا به آن آگاهی و یا توجه نداریم!!
هر کاری را که انتخاب می کنیم، حداقل لازمه اش آن است که از انجام کارهای دیگر باز می مانیم؛ پس در انتخاب هر کار، باید آن قدر دقت کنید که بعدا حسرت نخورید که چرا این کار را برگزیدم و چرا آن کارهای دیگر را انتخاب نکرده ام؟
نکته دیگر آن است که لوازم و آثار اعمال و گفتار و رفتار ما، گاه افزون بر زندگی خودمان، متوجه دیگران نیز می شود و موجب رنج و خسارت به آنان می گردد؛ برابر اصل مسئولیت پذیری، هیچ گاه نمی توان نتایج و آثار منفی انتخاب های خود را بر گردن دیگران افکند و هرگز نمی توان فرافکنی نمود که فرار از مسئولیت های خود است. بنابر این اگر کسی به شما پیشنهادی کرد و یا حتی شما را به کاری دعوت کرد و شما قبول کردید و انجام دادید و دچار مشکل شدید، تقصیر را به گردن او نیفکنید؛ بلکه مسئولیت خود را در عدم دقت و بررسی لازم، قبول و انجام آن عمل مشکل آفرین بپذیرید!
جالب آن است که روز قیامت نیز شیطان دعوت کننده به بدی ها، همه مسئولیت را متوجه خود انسان می نماید و می گوید: من فقط شما را دعوت کردم؛ شما چرا پذیرفتید و انجام دادید!
اگر در زندگی کنونی خود، دچار اشکال هستیم، گاه شاید در بند پیامد انتخاب های گذشته خود هستیم که باید به ناچار آن را بر عهده گرفته، تحمل کنیم.
حقیقت دیگر آن است که ما مسئول خوشحالی و ناراحتی خودمان هستیم؛ هیچ کس موظف نیست و نمی تواند ما را خوشحال کند و نباید منتطر آن باشییم تا مطابق رای و سلیقه ما عمل کند تا ما خوشحال شویم!!!!! هر کس مسئول امور خودش است و بس! پس باید این مسئولیت را خودمان بر عهده گرفته و به انجام رسانیم!
تا مسئولیت زندگی خود را نپذیرید، زندگی حقیقی و واقعی شما شکل نمی گیرد و شما دائما دستخوش حوادث و عمللکرد افراد و منتظر دیگران هستید!!
آگاهانه انتخاب کنید و مسئولیت انتخاب های خود را بپذیرید و آثار و پیامد آن را به ناچار تحمل کنید! از تجربه ها استفاده کنید. موفق باشید!