حقیقت و واقعیت انسان که با آن زندگی می کند، در جهان هستی و نزد خداوند متعال، حضور دارد و با آن می میرد و محشور می گردد و پاداش و کیفر می یابد، "بود" و "منش" آدمی است ولی موقعیت و جلوه های بیرونی اجتماعی افراد که با آن در زندگی دنیوی، روزگار می گذرانند، "نمود" و "شخصیت" آدمی نام دارد!
در فرهنگ هایی که ظاهر گرایی و تظاهر مسلکی، تثبیت شده و همچنان رواج دارد، "بود" آدمها مورد بی توجهی و بی مهری قرار می گیرد و انسانها با جلوه های بیرونی، مورد داوری قرار می گیرند و ارزشیابی می شوند، لذا به تدریج یاد می گیرند که برای برخورداری از زندگی اجتماعی مناسب تر، باید به "نمود"ها توجه کرد.
در این جوامع، توجه به بود و منش، به تدریج رنگ می بازد و چه بسا به طور کلی فراموش می شود و انسان، از حقیقت و واقعیت و بود خود غافل می شود و برای اثبات خوبی خود و دفع بدبینی، بدگویی و اتهامات توهمی دیگران و گاه به منظور پیش گیری از برداشت غلط دیگران، زندگی حقیقی خود را فراموش می کند و به ریا کاری، نمایشگری، نقش بازی کردن، ادا و اطوار در آوردن، قیافه آدم خوب و حق به جانب را گرفتن، روی می آورد و همه توجه، انرژی، همت و کارهایش، صرف نمودهایش می گردد!!
او در واقع از زندگی واقعی خود صرف نظر می کند و بدون دریافت مزد، به خدمت دیگران در می آید و برای دیگران، زندگی می کند! به همین جهت هر روز بیشتر از روز قبل، از درون احساس خسارت، احساس تهی بودن و خالی شدن می کند و خودش با تمام وجودش به وضوح در می یابد که دستیابی به مدرک، ثروت، موقعیت شغلی، شهرت اجتماعی بیشتر و پیدا کردن جلوه ها و نمودهای بالاتر، هیچ آرامشی در جان او پدید نمی آورد؛ بلکه او را فرسوده تر، نا آرامتر، مضطرب و دلواپس تر کرده است! مشکل مهمتر آن است که نمودهای خوب و دریافت تاییدهای اجتماعی، ما را به خوب پنداری و خودفریبی در مورد خود دچار می کند!!!!
هر گاه آدمی این حقیقت را دریابد که زندگی واقعی او در "بود" اوست نه "نمود" او و خداوند بودها را حساب می کند نه نمودها را و دریاید که زندگی برای جلب نظر دیگران، بیگاری کشیدن از خود و نابود و تباه سازی سرمایه زندگی حقیقی اوست، آماده می شود که به "بود" خود توجه کند! زندگی واقعی خود را آغاز کند و سرمایه هایش را از نابودی بیشتر برهاند!
براستی شما چگونه زندگی می کنید؟ با دقت به دنبال "خوب بودن" و بهتر شدن هستید یا با نگرانی و دلواپسی مداوم، "خوب نمودن" نزد دیگران را دنبال می کنید؟ گذشته، گذشته است! از هم اکنون، صداقت و خلوص را پیش بگیریم و تظاهر و ریا کاری را به دور افکنیم! خوبی را برای کسب رضای خداوند و تعالی وجودی خودمان انجام دهیم و بدی را به خاطر خداوند و حفظ گوهر انسانی خود ترک کنیم تا منشی، قوی، پر و غنی پیدا کنیم!
برخی نگران آن هستند در صورت توجه به "بود" خود، نزد دیگران، "نمود" بدی خواهند یافت در حالی که این نگرانی، محصول یک توهم نادرست و پنداری خطاست! مگر می شود فردی واقعا خوب باشد و بد جلوه کند؟
مشکل از ذهن انسان است؛ ذهن خود را از نمودهایتان به بودهایتان متوجه سازید! خوب بودهایتان را گسترش دهید و نگران نگاه و قضاوت دیگران نباشید! در این صورت است که زندگیتان، عمق پیدا می کند و لذت حیات اصلی خود را می چشید و از سعادت دنیا و آخرت بهره مند می گردید. ان شاء الله.
لازم به تذکر است که معنای این سخن، آن نیست که هر کاری می پسندیم، انجام دهیم و به دیگران بی اعتنا باشیم و یا موجب رنج و زحمت آنان شویم؛ بلکه معنایش آن است بکوشیم در واقع، خوب و درست و نیک، زندگی کنیم و نگران داوری دیگران نباشیم!
موفق و پیروز و سربلند باشید.