سلام بر شما نیکان خستگی ناپذیر! آفرین بر همت عالی تان!
خداوند متعال، به انسان برای دفاع از خود و حریم خویش، ابزارهایی عنایت فرموده است؛ یکی از آنها خشم است که در ادبیات پیشین دانش اخلاق، "قوه غضبیه" نامیده می شده است.
ناراحت شدن از دست نیافتن به مطلوب و به خشم آمدن از موانع، امری عادی و طبیعی است ولی نه تنها نباید خشم را به عصبانیت، پرخاش و خشونت تبدیل کرد؛ زیر! اینها امری کاملا اختیاری و یادگرفتنی است! بلکه باید آن را مهار، مدیریت و از راه درست، تخلیه نمود!
ما روش غلط تبدیل خشم به عصبانیت و راه های نادرست ابراز خشم و عصبانیت یعنی پرخاش کردن، جیغ زدن، ناسزا گفتن، دشنام دادن، دعوا راه انداختن، دست به یخه شدن، زد و خورد کردن ، آبرو ریزی کردن، زیزآب زدن و خسارت وارد ساختن را از والدین و اطرافیان خود آموخته ایم و با تکرار، آن را در خود نهادینه ساخته ایم و به آن عادت پیدا کرده ایم! پس می توانیم آنها را کنار بگذاریم!
نگویید نمی شود!! چون بدون تردید می شود! نگویید: من نمی توانم! چون قطعا شما هم می توانید !! فقط بپرسید: چگونه؟
اولا: آستانه تحمل خود را بالا ببرید؛ سعی کنید با اندکی ناملایمتی، خشمناک نشوید.
ثانیا: در صورت خشمناک شدن، باید خشم خود را مهار کنید یعنی نگذارید خشمتان به عصبانیت تبدیل شود! بکوشید تعداد عصبانیت خود در یک روز و یک هفته را کم و کمتر کنید!
سپس باید بکوشید از روشهای علط ابراز خشم و عصبانیت مثل داد و فریاد،،خشونت، زد و خورد و کینه ورزی دست بردارید و مدیریت خشم و روشهای درست ابراز آن را بیاموزید!
و در مرحله بعد، باید خشم های مزمنی که از زمان های گذشته باقی مانده است، تخلیه کنید! هرگز مگذارید خشم و عصبانیت در وجودتان انبار و ذخیره شود و شما را به انبار باروتی آماده انفجار تبدیل کند و برای شما شخصیتی عصبی ، رقم بزند!
باید خشم و عصبانیت های انبار شده گذشته خود را از درونتان تخلیه کنید و گرنه وجودتان همانند بمبی متحرک است که کوچکترین مشکل و ناراحتی ، باعث انفجار آن می گردد!
خشم و عصبانیت و نگاهداری آن در درون، به بدن ، روان و روح الهی شما ضربه های اساسی وارد می سازد و موجب بیماری، ظلم و ستم، پایمال ساختن و تجاوز به حریم و حقوق دیگران، آلودگی به گناه، پیروی از شیطان و هدر دادن انرژی و نیروی شما می شود؛ پس از آن بپرهیزیم!