سلام و درود بر شما عزیزان!
در درسهای پیشین گفته شد که برداشت انسانها از موضوعات، حوادث، رویدادها و سخنان و مطالب، نه تنها عین واقعیت آنها نیست، بلکه گاه مطابق ، گاه مخالف و گاه متضاد و درست بر عکس واقعیت است!! به همین جهت از یک رویداد، تفاسیر و برداشت های متضادی ارایه می شود و هر کدام نیز ادعا می کنند: واقعیت این است که من می گویم!!
از سوی دیگر، برخی به دلیل آسیب های دوران کودکی، از عزت و حرمت نفس، برخوردار نیستند؛ آنها نه تنها خود را بد و زشت می دانند؛ بلکه دیگران را نیز همانند خودشان، بد و زشت می پندارند و دچار بدبینی و منفی نگری و خیالبافی های توهم آمیز نسبت به دیگران می باشند!! این افراد به صورت ناخودآگاه، به گفتار و رفتار دیگران، به صورت منفی می نگرند!
افزون بر آن خود ما به دلیل آسیب دید گی های فردی، خانوادگی، فرهنگی و اجتماعی، به جای توجه به واقعیت، حقیقت و بودهایمان،بیشتر نگران نمودها، جلوه ها و نمایش هایمان نزد دیگران هستیم !
این سه عامل دست به دست هم داده و ما بیشتر انرژی خود را صرف خوب نمایی و زیبا جلوه نمودن نزد دیگران، تظاهر، همراهی دروغین و ریاکاری نماییم ولی چون می دانیم تظاهر بد است، به تدریج نزد خودمان واقعا آدم بد و ریاکار و متظاهری جلوه می کنیم! چه باید کرد؟
اولا مطمئن باشید با بدگویی و طرد دیگران، هرگز شما بد، ناخواستنی و مطرود نمی شوید؛ پس از برداشت منفی هیچ کس مهراس و نگران مشو و از حرف و قصه های مردم مترس و مضطرب و غمگین مشو!
ثانیا از این به بعد انرژی و وقت خود را صرف خوب بودن واقعی و نزد خودبان صرف کنید نه خوب نمودن نزد دیگران!
ثالثا عزت و حرمت نفس خود را بهبود و ارتقا بخش تا از ترس و نگرانی رها گردی و نیاز به تحسین و تقدیر مردم نداشته باشی! موفق باشید.