سلامی چو بوی خوش آشنایی! حالتون خوبه؟
بدون شک انسان تا خود را پیدا نکند، نا آرام و بی قرار است! کسی که خود را گم کرده، هیچ چیز را پیدا نکرده است، حتی اگر خیال کند که چیزهای زیادی را پیدا کرده و دارا شده است. اساسا چگونه ممکن است کسی که خود را در نیافته، بتواند چیزهای دیگر را دریابد؟ نکته اساسی آن است که دریافت اشیا و افراد بیرونی، خلا درونی را پر نمی کند! آری! یافتن هیچ چیز و پیدا کردن هیچ کس دیگر، نمی تواند جایگزین یافتن خود گردد. حتی در مورد ایمان به خداوند نیز چنین است؛ زیرا تا خود را در درون خود، درنیابی و پیدا نکنی، خداوند را نیز در نمی یابی! مطمئن باشید معرفت مفهومی و ذهنی خداوند، اگر چه خوب، لازم و مفید است، ولی کافی نیست و آرامش عمیق و درونی به ارمغان نمی آورد!!!
شما خودتان نیز تجربه کرده اید که شناخت ذهنی و ایمان بیرونی، ظاهری و تظاهری، به شما امنیت و آرامش نمی بخشد؛ بلکه در شما، استرس و اضطراب مضاعف، ایجاد می کند! به همین جهت، قرآن کریم، ما را به ایمان قلبی به خداوند، فرا خوانده ا ست! (شعراء، 89)
آری! اساسا انسان گمشده ای جز خود ندارد؛ زیرا وابستگی و پیوستگی درونی انسان به خداوند، به گونه ای است که اگرخود را به طور کامل و کافی، دریابد، خداوند را نیز به صورت حضوری دریافته و دارای ایمانی قلبی به خداوند می شود! زیرا اگر خودش را به واقع دریافت، خدایی که مقوم وجود اوست، را نیز دریافته است. خداوند متعال می فرماید: ما نشانه های خود را در آفاق و در درون جان خودشان، به آنها می نمایانیم تا روشن شود که خداوند حق است! )(سوره فصلت، آیه 53) پیامبر نیز فرمود: هر کس خود را بشناسد، خداوند را نیز شناخته است! (امالی سید مرتضی، ج1، ص 198)نه آن که بعد از شناختن خودش، خداوند را می شناسد!
بدینسان درک ذهنی و دریافت مفهومی و شناخت حصولی خداوند متعال، گر چه لازم و نیکو است، ولی برای دستیابی به امنیت و آرامش درونی، کافی نیست. به همین جهت در ادیان و مذاهب گوناگون، بسیاری از افراد، با آن که ظاهرا به خداوند، ایمان دارند، ولی دچار سردرگمی، بی قراری، ترس، استرس، اضطراب و احساس خطر هستند!
دین واقعی، در درون فطرت آدمی نهاده شده است. به همین جهت خداوند متعال می فرماید: تمام توجه خود را به دین که سازگار با وجود توست متوجه کن! همان فطرت الهی که همه مردم را بر آن آفریده است و هیچ تغییر و تبدیلی در آن نیست! این است همان دین استواری بخش! ( سوره روم ، آیه 30)
آری! آدمی تا خود را پیدا نکند و در درون خویش، خودش را درنیابد و پیدا نکند، خدا و دین را به صورت قلبی در نمی یابد و تا خدا و دین را به صورت حضوری و باور قلبی درنیابد، آرامش نخواهد داشت و بی قرار است! اما اگر کسی خودش را پیدا کرد و دریافت، آرام می گردد و احساس امنیت و ثبات پیدا می کند؛ چون خداوند را نیز با ایمان قلبی، در می یابد و دین فطری را به عنوان راه زندگی در می یابد! بر این اساس، گمشده انسان خود اوست نه شی یا فرد دیگری!! انسان بری رهیابی، محتاج آگاهی از درون خویشتن است!
پس به دنبال خودتان بگردید و تلاش کنید خودتان را پیدا کنید تا آرام شوید و امن و ایمن گردید! امام علی(ع) استاد بزرگ خودشناسی و معنویت، می فرماید: درشگفتم از کسی که هر چه را گم می کند، در جستجویش بر می آید، ولی خودش را گم نموده و در جستجوی خود بر نمی آید و به دنبال پیدا کردن خویش نیست!!!! () موفق باشید!