هر انسان، دارای دو نوع زندگی است:
1. زندگی فردی: این زندگی را زندگی شخصی، زندگی اصیل، زندگی درونی، زندگی داخلی، زندگی حقیقی، زندگی معنوی، زندگی باطنی، زندگی اصلی، زندگی اختیاری، زندگی جاودانه و زندگی اخروی نیز می نامند! این زندگی، "منش"، "حقیقت" و "بود" ما را شکل می دهد و به آن "haracter" نیز گویند. "منش" خودیت و فردیت ماست و همیشه با ماست و ما در روز قیامت با آن محشور می شویم.
2. زندگی خانوادگی و اجتماعی: به این نوع از زندگی، زندگی بیرونی، زندگی بدلی، زندگی خارجی، زندگی اعتباری، زندگی مادی، زندگی ظاهری، زندگی فرعی، زندگی موقت و کوتاه و زندگی دنیوی نیز می گویند! این زندگی، "شخصیت"، "موقعیت"، "نمود" و "جلوه های بیرونی" و اجتماعی ما را تشکیل می دهد و به آن "personality" نیز گفته می شود. این زندگی منحصر و محدود به دنیاست و با پایان یافتن عمر، همه مواهب، اعتبارات، عنوان های جذاب و پر طمطراق و روابطش در هم می ریزد و تمام می شود. این زندگی، اگر چه بسیار مهم است ولی تنها زندگی ما نیست؛ بلکه در حقیقت باید پرتوی از زندگی درونی ما باشد.
با کمال تاسف بسیاری از مردم، فقط در حال انجام زندگی اجتماعی هستند و از زندگی اصلی و اصیل خود که در درونشان شکل می گیرد و کاملا در اختیار آنهاست، یا به طور کلی غافل هستند و یا آن را فراموش کرده اند و یا اصالت و اهمیت آن را نمی دانند و یا زندگی بیرونی و اجتماعی خود را به جای آن قرار داده اند و فکر می کنند انسان فقط دارای همان زندگی اجتماعی و بیرونی است!!
نکته مهم و جالب توجه آن است که زندگی حقیقی هر یک از ما که باید آن را طراحی نموده، بنویسیم و سپس آن را به اجرا درآوریم، زندگی فردی و درونی است!
راستی شما از کدام دسته هستید؟ آیا زندگی درونی و حقیقی خود را می شناسید؟ آیا آن را از زندگی بیرونی و اجتماعی خود تفکیک کرده اید؟
تمرین: اگر تا به حال از زندگی حقیقی خود غافل بودید، یا به اهمیت و اصالت آن توجه نداشتید، از هم اکنون زندگی فردی و واقعی خود را تجربه و تمرین کنید! خداوند همراه و یاورتان خواهد بود؛ ان شاء الله.