از مطالب گذشته دریافتیم که باید غفلت از زندگی حقیقی و اصلی خویشتن را کنار بگذاریم؛ زیرا زندگی جاودانه ماست و در آخرت باید پاسخگوی تمام لحظات آن باشیم و به جای پرداختن به دیگران و امور دیگر، یا به جای متمرکز شدن و صرف وقت و انرژی خود در زندگی اجتماعی و کوشش برای اثبات خود، دفاع از خویش و خوب جلوه دادن خودمان نزد دیگران و تلاش برای جلب نظر و رضایت خویشاوندان، همکاران و افراد دیگر اجتماع، باید به طور جدی نسبت به زندگی اصیل خویش، توجه نمود و وقت لازم برای آن صرف نمود و اهتمام مداوم داشت و گر نه به خسارتی جبران ناپذیر دچار می شویم! خسارت از دست دادن همه سرمایه خود به توهم کسب رضایت دیگران! توهمی که هرگز یا اساسا حاصل نمی شود و یا ادامه نمی یابد!
خداوند متعال، ما را به توجه و پرداختن به خود فرا خوانده است: یا ایها الذین امنوا علیکم انفسکم؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، بر شما باد به خویشتن! (مائده، 105)
مولوی نیز چه زیبا هشدار می دهد:
در زمین دگران خانه مکن کار خود کن، کار بیگانه مکن!
بیایید تصمیم بگیریم از کنار هیچ یک از افکار، احساسات، اهداف و خواسته ها، سخنان و حتی کلمات، رفتار و کردارها و ارتباطات خوب و بد خود، به آسانی عبور نکنیم؛ بلکه همه امور خود را با دقت زیر ذره بین قرار دهیم تا ریشه افسردگی و اضطراب، رنج و نابسامانی، ترس و خشم انباشته، نزاع و جنگ درونی خویش را بفهمیم و بتوانیم نسخه درمان ویژه خود و راه برون رفت از مشکلات و تعارضات درونی خویش را کشف نماییم و به صلح کامل درون و امنیت خاطر و آرامش پایدار نفس دست یافت و از این همه دغدغه، بی قراری، ترس، استرس و خشم و عصبانیت رها شویم. ان شاء الله.
کتاب "خودنگاشت" برای زیر نظر گرفتن خویشتن، تدوین شده است و می تواند یاور خوبی برای شما در این زمینه باشد. موفق باشید.