رکن نخست و اولین گام زندگی حقیقی و اصلی انسان، بیداری است؛ بیداری از همه غفلت ها و بیداری در برابر عادی شمردن زندگی پر از غم و ترس و خشم و رنج کنونی است. همه ما با تمام وجود می فهمیم که این زندگی پر از دلهره و استرس، سرشار از خشم و رنج، زیبنده ما نیست و با وجود ما ناسازگار است!
باید بیدارشویم و زندگی اجتماعی بیرونی را همان زندگی درونی، واقعی و همیشگی خود نپنداریم! نمودهای بیرونی خود را به جای بودن های درونی ننشانیم! این قدر به خاطر ظهور بیرونی ناپایدار، از عمر خود مایه نگذاریم و از جسم و جان و روح الهی خود، بیگاری نکشیم! و با غم و ترس و خشم و دغدغه های بیهوده، به خود آسیب نزنیم!
هر وقت فهمیدیم که بیگاری کشیدن از خود، غم و حسرت خوردن، خود نبودن، فیلم بازی کردن برای اثبات خود و جلب نظر دیگران و پوشاندن ضعف هایمان، بس است و ادامه دادن این وضعیت توهمی در زندگی، صحیح نیست، اندکی از خواب غفلت بیدار شده ایم! هر وقت از این همه ترس، اضطراب، نفرت، بدگویی، بدخوری و ... خسته شدیم و به طور جدی اراده کردیم که دیگر آن وضعیت نامطلوب را ادامه ندهیم، بیدار شده ایم!
پس از بیداری، نوبت در پیش گرفتن زندگی آگاهانه است؛ هر گاه که از فرو غلطیدن در کام زندگی اجتماعی بیرونی و برای دیگران زندگی کردن، دست برداشتید، لازم است زندگی درونی آگاهانه ای را در پیش بگیرید؛ یعنی همه امور درونی خود را؛ از فکرهایتان گرفته تا احساسات و عواطف گوناگون، خواسته ها و تصمیمات خویش را زیر نظر بگیرید و ریشه هر یک از آنها را پیدا کنید و دریابید که چرا این فکر یا احساس یا هدف و تصمیم را پیدا کرده اید؟ چرا این گونه غذا می خورید؟ و این گونه حرف می زنید؟ چرا خوش یا بدبین هستید؟ همه کارهایمان باید از حالت اتوماتیک در بیاید و ما دیگر همچون ربات های آدم نما نباشیم که عادتها، تلقین ها و آموزش های احتمالا غلط گذشته، ما را مدیریت کنند؛ از این پس لازم است هر امر درونی و بیرونی ما، آگاهانه و با دقت و ریشه یابی صورت بپذیرد! خداوند بزرگ را می خوانم که در این گام سخت، ما را موفق نماید.
توصیف رباتهای انسان نما دقیقا درسته و چنان عادت کردیم ک در نگاه اول هیچ مشکلی نداریم