سلام بر شما عزیزان گرامی! امیداوارم هر روزتان بهتر از روز گذشته اش باشد!
کودک انسانی، با سرمایه عاطفی بسیار بالا، درونی استوار و روانی غنی و روحیه ای والا و به صورت " عالی جناب کودک" و با نوعی خودشیفتگی مثبت، با دلی شاد و لبی خندان، پا به عرصه وجود می گذارد! این سرمایه خدادادی، باید با تحسین و تشویق و مهربانی، تقویت شده، در انسان به تکیه گاه درونی یا اعتماد به نفس و حرمت و عزت نفس، تبدیل شود!
متاسفانه، سخت گیری، امر و نهی و کنترل، تحقیر، توهین، تمسخر، کتک، محروم سازی، زندانی کردن در اتاق تنها، ظلم و تبعیض، در درون کودک،حفره های روانی و چاله های عاطفی بلکه چاه های عمیق و خلاهای وجودی در او به وجود می آورد!!!
آسیب های عاطفی، حفره های درونی و خلاهای وجودی، اگر درمان نشود، با حفره و چاله های درونی دیگر، پیوند خورده، به تالاب و مرداب خطرناک و بزرگتری تبدیل می شود؛ تالابی که آدمی را گرفتار ساخته و از پا در می آورد. به همین جهت است که ترس درونی با احساس گناه، احساس حقارت، افسردگی و اضطراب، خشم و غم، همراه است و به طور مداوم، با همراهی یکدیگر، افرایش می یابد و به دیگران هم سرایت می کند؛ چون مسری است!!!
چالش های درونی خود را باید کشف نمود و قبل از تبدیل شدن به یک مرداب خطرناک، به وسیله "گفتگو با خویشتن، دوستی و رفت و آمد با افراد مثبت و حمایت گر، تغییر نگاه به حوادث گذشته، پذیرش و محبت خود، اصلاح خودپنداره خود، افزایش ارتباط با خداوند، معنویت و توبه، درمان کرد.
مواظب و پی گیر درمان حفره های درونی خود باشید که در شما توقع و انتظار زیادی از دیگران، ایجاد می کند و به همین جهت، روابط شما با دیگران را تخریب و پر از تنش می سازد.