درس صد و یکم: سنخ روحی خود را بشناسیم تا زندگی مناسب خود را بیابیم!

یکی از راه های شناخت خود، شناخت سنخ روحی خویشتن است. اگرچه نیکو است انسان جامع این سنخها و از هریک در حد متعادلی برخوردار باشد، ولی در اغلب انسانها، یکی از آنها غلبه دارد و بر تصمیمات آنها مسلط و در اظهارات آنها، آشکارتر و بیشتر است و در ذهن آنها، مهمتر به نظر می رسد. بدین رو است که افراد بر اساس دغدغه های خود، به  پنج  دسته تقسیم  می شوند:

اول: سنخ حقیقت

برای این قسم انسانها، دغدغه اصلی، یافتن حقیقت است؛ چیزی که به این گونه انسانها، آرامش می دهد، کشف یک حقیقت یا حل یک مشکل فکری، فلسفی، ریاضی، احتماعی و یک معماست. بسیاری از اتدیشمندان و متفکران، دارای این سنخ روحی هستند. آنها از حل مسایل علمی، لذت می برند و شادمان می شوند.

دوم: سنخ خدمت

دغدغه این قسم انسانها، کمک به فقیران، مستمندان و درماندگان است. آنها از ساختن خانه  برای بی سرپرستان، جمع آوری کمک برای یتیمان و کارهای خیریه، لذت می برند و آرامش می یابند.

سوم: سنخ ریاضت

دغدغه این قسم از افراد، این است که تا جایی که می شود کمتر از چیزهای مادی در این دنیا استفاده کنند؛ همت شان، استفاده به قدر نیاز ضروری است. آنها از زندگی در شرایط سخت رنج نمی برنذ، بلکه آرامش می یابند. این سنخ افراد، معمولا به وضع مالی اهمیتی نمی دهند. مرتاضان و زاهدان، نمونه های خوبی برای این سنخ هستند.

چهارم: سنخ عبادت

این افراد بیشتر به نیایش، خواندن دعا، گفتگو با خداوند، رفتن به مراکز عبادی  و ذکر  و استغفار تمایل دارند و وقت خود را به آن اختصاص می دهند.

پنجم: سنخ عشق و محبت

این افراد به طور طبیعی اهل عشق و محبت ورزیدن هستنند و به دنبال امر متعالی، انسان های والا و در مراتب پایین تر، چیزی یا فردی می گردند که شیفته اش شوند! این افراد زندگی‌شان با پیدا کردن معشوق و فانی شدن در او و خود را به ‌دست او سپردن، آرامش پیدا می کند. این افراد در امور دینی خود، به عبادت و دعا روی می‌آورند، چون عبادت و نیایش، یک نوع عشق‌ورزی با خداوند است.

اینک از خود بپرسید که شما دارای کدام یک از این سنخ های روحی هستید؟ کدام یک از آنها، بر شما غلبه دارد؟ آیا با آگاه شدن از سنخ روحی خود، می توانید برنامه زندگی مناسب خود را بیابید؟ آیا می توانید تفاوت خود با دیگران و تفاوت دیگران با خودتان را درک کنید؟ آیا از این پس، خودتان را با  افراد دبگر و  دیگران را با خودتان مقایسه  نمی کنید؟ آیا به دلیل سنخ روحی در مورد خودتان یا دیگران، داوری و خود یا آنها را خوب و بد، نمی پندارید؟  آیا می دانید دین برای آن که ما به یک وجود جامع و کامل،  بدل شویم، برای تقویت این ابعاد چهارگانه، اعمال و برنامه هایی را ارایه کرده است؟  آیا برای تعادل بخشیدن به سنخ روانی خود، می توانید برای خود، برنامه ای تنظیم کنید؟ موفق باشید!