سلام بر همراهان خوب و نیک اندیشم!
می دانیم که دانا شدن، توانا شدن و رشد یافتن در انسان، به صورت تدریجی، صورت می پذیرد! به همین جهت انسان، در طول زندگی خود، سخنانی می گوید یا کارهایی می کند یا تصمیماتی می گیرد که در مرحله بعد، آن را سخن و رفتاری خطا، اشتباه، گناه و بزهکاری می داند و از آن گفتار و کردار، شرمنده و پشیمان است!!!!
در این صورت است که دانایی و رشد، به جای آن که موجب خوشحالی، بالندگی و شادابی ما گردد، اگر بر نقاط ضعف خود و امور منفی زندگیمان، خواه مربوط به گذشته باشد یا مربوط به هم اکنون، تمرکز کنیم، ما را دچاراحساس بد بودن، احساس گناه، احساس حزن و غم، احساس افسردگی و اضطراب، کاهش اعتماد، حرمت و عزت نفس و در نتیجه روان رنجوری می کند و در منش و شخصیت، درون و برون ما، اختلال ایجاد می کند؛ اختلالاتی که در گفتار و رفتار، اهداف و آرزوها، احساسات و ارتباطات ما، قابل مشاهده است!!!
ما اولا: باید باور کنیم که موجودی کامل،معصوم، بدون خطا و اشتباه نبوده، نیستیم و نخواهیم بود و هر لحظه ممکن است دوباره اشتباه کنیم!
ثانیا: باید بدانیم که ما عین افکار، گفتار و کردار خود در یک مقطع زمانی نیستیم و نخواهیم ماند؛ خواه آنها نیک و خوب باشند یا بد و زشت!
واقعیت آن است که شما در هر دورانی از زندگی خود، افکار، سخنان، رفتار و تصمیمات خوب و بد، زیبا و زشت داشته اید و به یقین، تعداد تصمیمات، سخنان و کارهای خوب شما از اشتباهات شما، بسیار بیشتر بوده است!! پس چرا شما به این واقعیت روشن، توجه نمی کنید یا آن را فراموش می کنید یا آن را نادیده می گیرید؟! راستی چه فرقی بین سخن یا کار خوب و بد شماست که شما بر سخن و کارهای بد خود، تمرکز کرده و خودتان را عین همانها می بینید؟ چرا شما خود را عین سخنان، کارها و تصمیمات خوب و درست خود که بسیار بیشتر است، نمی بینید؟
آری اشکال این است که ذهن و احساس شما بر نقاط ضعف، بدی ها و امور منفی زندگیتان، تمرکز کرده و در آن نقطه، منجمد و فریز شده است. به همین جهت خوبی ها و امور مثبیت زندگیتان را فیلتر می کند و نمی بیند، یا آنها را کوچک و کم و بی اهمیت می شمارد!!!!!
ثالثا: راه درست برخورد با اشتباهات گذشته، توبه و در صورت امکان، جبران است؛ نه غصه خوردن، افسرده شدن و با اضطراب زندگی کردن!!! این ها نه گذشته را تغییر می دهد و نه اشتباهات گذشته شما را بازسازی می کند و نه آب رفته را به جو باز می گرداند و نه سودی برای زندگی کنونی شما در بر دارد! بلکه برای شما زیان آور است؛ چون تخریب کننده حرمت و عزت نفس است که محور انسانیت، اخلاق و معنویت آدمی است!!!
پس بیدار شوید! واقعیت نگر و حقیقت بین باشید! بر اشتباهات گذشته و نقاط ضعف خود تمرکز نکنید و در یک نقطه منفی، منجمد و فریز نشوید!! خوبی ها و نقاط قوت بسیار زیادتر خود را نیز ببینید! خود را عین آن ضعف ها نپندارید! اعتماد و عزت نفس خود را تخریب نکنید! اگر از زشتی کار گذشته خود آگاه شده اید و اکنون ناراحت و پشیمانید، خوشحال باشید که آگاه شده اید و از زشتی فاصله گرفته اید و آن را بد تلقی می کنید؛ پس معلوم است که داناتر و بهتر شده اید. رسیدن به مرتبه بالاتر از علم و عمل، همواره باید شادی و خوشحالی، شور و سرور در شما ایجاد کند نه غم و حزن! اگر واقعا متوجه خطا و اشتباه خود شده اید، چرا وقت خود را صرف غم و غصه می کنید، به توبه رو آورید و تا حد ممکن به جبران گذشته بپردازید و کار نیک انجام دهید آنچه می تواند به شما کمک کند، این است، نه غم و غصه خوردن! پس نیرو، انرژی، شور و شعف، خوش حالی و شعف، وقت و فرصت امروز را به خاطر تمرکز بر خطاهای پیشین، نابود نکنید! که خود خطا و اشتباهی غیر قابل جبران است! موفق باشید!