سلام بر شما دانش پژوهان خودشناسی! سپاس و درود مرا، پذیرا باشید!
انسان، از لحظه ای که رنگ هستی، می پذیرد، هر لحظه در حال "اکتساب" و در نتیجه در حال "شدن" است! شدنی نو و جدید تا در پایان، حقیقت نهایی و ابدی او شکل بگیرد.
آدمی محصول اکتسابات خویشتن است؛ در امور بیرونی همانند کشاورزی، زمین، دانه و بذری که کاشته می شود، کشاورزی که می کارد، محصولی که به وجود می آید، با هم متفاوتند! اما در انسان، همه آنها یکی یعنی خود اوست؛ انسان هم زمین کشت خویشتن است و هم کشاورز وجود خود، هم بذری که در خود می افشاند، که همان انتخاب ها، سخن ها و اعمال و ارتباطات خود اوست و محصول نهایی نیز خود اوست!!!!
انسان با انتخاب هر فکر، باور، احساس، هدف و خواسته، سخن و عمل، در حال اکتساب، جذب، ذخیره سازی و وارد کردن امور به درون و عمق وجودی خویشتن است! خواه بداند یا نداند و یا توجه نداشته باشد.
شما با پذیرفتن هر اندیشه، آن را جزو وجود خود می کنید، هر نگاهی که به منظره ای می افکنید، آن را به درون وجود خود منتقل می کنید. هر میل و خواسته ای که بر می گزینید، جهت گیری درونی خود را تعیین می کنید، حتی هر سخنی که خطاب به دیگران، بر زبان جاری می کنید، به دلیل نزدیکتر بودن گوش شما به دهانتان، قبل از دیگران، خودتان آن را می شنوید، به درونتان منقل نموده، آن را جذب و ذخیره می کنید؛ پس باید خیلی خیلی مراقب واردات وجود و اکتسابات خود باشید که "شدن" و "هستی ایدی" شما را رقم می زند. اگر اکتسابات شما نیک و خوب و زیبا باشد، وجود شما را نیک و خوب و زیبا می کند ولی اگر اکتسابات شما، بد و زشت و نادرست و باطل باشد، شما را به موجودی، زشت و بد و نادرست بدل می کند و مهر بطلان بر زندگی شما می زند. نکته مهم دیگر آن است که صادرات وجود شما، متناسب با واردات وجود شماست. بدین رو خداوند به ما هشدار داده است: لها ما اکتسبت و علیها ما اکتسبت؛ به نفع هر فردی است آنچه کسب می کنید و بر علیه شماست، آنچه به دست می آورید! (بقره، 286)
آری دارایی های حقیقی شما؛ بلکه خود شما، همان اکتسابات خودتان هستید! خداوند متعال، به ما فرموده است: کل نفس بما کسبت رهین؛ هر فردی در گرو دستاوردهای خویش است.(مدثر، 38) و در آیه دیگر: کل امرئ بما کسب رهین؛ هر انسانی در گرو اکتسابات خویشتن است! (طور، 21)
از آنجا که انسان موجودی انتخابگر است و هر لحظه در امور مختلف خود در حال انتخاب است و هر انتخاب یک اکتساب است، انسان در هر لحظه، در حال تبدیل کردن خود به فردی جدید است و این گونه است که حقیقت هستی، شدن و چگونگی انسان، شکل می گیرد.
پس باید مواظب باشیم در هر لحظه با فکر، احساس، تصمیم، نگاه، شنیدن، حرف زدن، معاشرت یا قطع ارتباط خود، داریم به چگونه انسانی، تبدیل می شویم! موفق باشید.
سلام بر شما عزیزان و بزرگواران!
زندگی، فقط راحتی و آسایش نیست؛ بلکه انسان در زندگی دنیوی خود، با فراز و نشیب های زیادی، مواجه خواهد شد و شرایط بسیار سختی را تجربه خواهد کرد! البته سختی ها و مشکلات، گاهی مقتضای زندگی دنیاست و گاه خودساخته و به خاطر عملکرد جاهلانه و ظالمانه خود ماست و گاه از سوی دیگران، برای ما ایجاد می شود!!
به هر حال، اگر آمادگی لازم را کسب نکرده باشیم، از سختی ها و ناملایمات، رنجیده خاطر شده، دچار فشارهای روانی و گاه یاس و نومیدی می شویم.
کسی که به خداوند مهربان و بخشنده، ایمان دارد، می داند و قلبش اطمینان دارد که همواره خدا حضور دارد؛ شرایط سخت او را می بیند و از نیازش آگاه است و خواستش را می شنود؛ بدین جهت دلش گرم است و سرشار از امید به لطف و رحمت الهی! می داند او تنها نیست و خداوند مدیریت حیات و امورش را بر عهده دارد! آری او هیچ گاه حتی آنگاه که در سخت ترین شرایط قرار گرفته و در ظاهر، هیچ نشانه امیدوار کننده ای وجود ندارد، از رحمت و لطف خداوند که همه موجودات جهان را در بر گرفته، نا امید نمی شود!!
قرآن کریم، نومیدی از رحمت الهی را، نشانه و نوعی از کفر، معرفی فرموده است: و لا تیاسوا من روح الله فانه لاییاس من روح الله الا القوم الکافرین؛ و هرگز از رحمت الهی مایوس و ناامید مشوید؛ همانا از رحمت الهی جز گروه کافران، ناامید نمی شوند.(یوسف، 87)
برخی به دلیل عملکرد بد گذشته خودشان و گناهانی که مرتکب شده اند، دچار یاس و نومیدی هستند و شیطان از این یاس و نومیدی، سوء استفاده کرده، آنان را از کار خیر باز می دارد بدین بهانه که برایت سودی ندارد و به ادامه دادن کار بد، تشویق می کند بدین بهانه که آب از سر تو گذشته؛ خواه یک وجب، خواه صد وجب!
خداوند متعال به همه گناهکاران چنین پیام داده است تا هرگز از آمرزش الهی، ناامید نشوند و فریب شیطان را نخورند: قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمت الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا انه هو الغفور الرحیم؛ ای کسانی که بر علیه خویشتن، ستم و زیاده روی کرده اید، هرگز از رحمت خداوند نامید مشوید؛ همانا خداوند همه گناهان را می بخشد. همانا او همان بخشنده مهربان است. (زمر، 53)
در سخت ترین شرایط و بدترین وضعیت که ظاهرا نشانی از نجات نیست، زمان آزمون ایمان شما فرا رسیده، ایمان را انتخاب کنید و امید خود را از دست ندهید! هرگز کفر و نومیدی را در هیچ وضعیتی بر نگزینید! منتظر لطف و رحمت الهی بمانید تا شما را در بر گیرد. موفق باشید.